Wąwóz Myśliborski należy do najbardziej znanych chronionych obiektów przyrodniczych na terenie województwa dolnośląskiego. Celem ochrony tego rezerwatu jest zachowanie jedynego na Dolnym Śląsku stanowiska paproci języcznika zwyczajnego występującego na skałach zieleńcowych w zespole jaworzyny górskiej. Tutejsze stanowisko języcznika odkrył już w roku 1874 Fryderyk Scholz - nauczyciel z Jawora. W roku 1937 utworzono tutaj pomnik przyrody. Obecny rezerwat przyrody powstał w 1962 roku i obejmuje powierzchnię 9,72 ha, w tym 0,90 ha podlega ochronie ścisłej. Zaplanowano powiększenie rezerwatu do 169 ha. Osobliwością geologiczną rezerwatu jest dolina wciosowa potoku Jawornik o stromych, piętnastmetrowych scianach skalnych, która ukazuje efekt działalności erozyjnej niedużego górskiego potoku na przestrzeni 3-5 milionów lat. Niezwykle intersująca jest zachowana w rezerwacie formacja skal metamorficznych (zieleńce) oraz bardzo rzadkie w Polsce ślady paleowulkanizmu podwodnego ("lawy poduszkowe") sprzed około 500 milionów lat. Innymi obok języcznika osobliwościami florystycznymi rezerwatu są: paprotnik kolczysty, jemioła jodłowa oraz na ostatnich starych okazach jodły w Parku, śledziennica naprzeciwlistna oraz krasnorost Hildebrandia rivuaris. W obszarze rezerwatu znajdują się ponadto: rózne typy kwaśnych dąbrów z podkolanem biełym, rojnikiem pospolitym i ukwapem dwupiennym porastające zbocze w dolinie Kobylinki; tak zwany "Dębowy Las" z masowo występującym buławnikiem mieczolistnym; unikalny grąd zboczowy (las klonowo-lipowy) na gołoborzach pod Myśliborzem; skupisko cisów w najpiękniejszych starodrzewach Parku - lasach na zboczu przy "Słonecznej Polanie".